بیماری میگرن نوعی سردرد است که میلیون‌ها نفر را در سراسر جهان تحت تأثیر قرار می‌دهد. این بیماری با درد شدیدی خود را نشان می‌دهد و می‌تواند ساعت‌ها یا روز‌ها طول بکشد و ممکن است با علائم دیگری مانند حساسیت به نور و صدا، تهوع و استفراغ همراه باشد.
در حالی که علت دقیق میگرن به طور کامل شناخته نشده است، محرک‌های رایج بسیاری وجود دارند که می‌توانند باعث حمله شوند. در ادامه به طور جامع این محرک‌ها را با جزئیات بررسی خواهیم کرد.
استرس رایج ترین محرک بیماری میگرن
استرس یکی از شایع‌ترین محرک‌های بیماری میگرن است. هنگامی که بدن تحت استرس است، هورمون‌هایی ترشح می‌کند که می‌تواند باعث تغییراتی در مغز و عروق خونی شود و منجر به میگرن شود.
استرس می‌تواند منجر به تنش عضلانی در گردن و شانه‌ها شود که این موضوع می‌تواند باعث میگرن در برخی افراد شود، علاوه بر این، استرس می‌تواند بر کیفیت خواب تأثیر بگذارد و منجر به تغییراتی در عادات غذایی شود و علائم میگرن را بیشتر تشدید کند.
برای جلوگیری از میگرن ناشی از استرس، تمرین تکنیک‌های مدیریت استرس مانند ورزش، مدیتیشن و تمرینات تنفس عمیق بسیار مهم است.
ایجاد یک محیط آرامش بخش و اولویت دادن به مراقبت از خود نیز می‌تواند به کاهش استرس و پیشگیری از میگرن کمک کند.
تأثیر کم خوابی بر میگرن
کمبود خواب می‌تواند تأثیر قابل توجهی بر بیماری میگرن داشته باشد. مطالعات نشان داده است افرادی که کمتر از ۶ ساعت در شب می‌خوابند نسبت به افرادی که خواب کافی دارند بیشتر در معرض ابتلا به میگرن هستند. کم خوابی می‌تواند منجر به تغییراتی در انتقال دهنده‌های عصبی مغز شود و بر تنظیم درد تأثیر بگذارد که می‌تواند باعث میگرن شود.
کمبود خواب می‌تواند استرس را افزایش دهد و منجر به تغییر در فشار خون و سطح قند خون شود که می‌تواند علائم میگرن را تشدید کند.
برای جلوگیری از بیماری میگرن ناشی از کم خوابی، مهم است که یک برنامه خواب منظم داشته باشید و حداقل ۷ تا ۸ ساعت در شب بخوابید. اجتناب از کافئین و الکل قبل از خواب و ایجاد یک محیط خواب راحت نیز می‌تواند به بهبود کیفیت خواب کمک کند.
نقش تغییرات هورمونی در بروز میگرن
تغییرات هورمونی می‌تواند نقش مهمی در بروز بیماری میگرن به ویژه در زنان داشته باشد. نوسانات سطح استروژن، که در طول چرخه قاعدگی، بارداری و یائسگی رخ می‌دهد، می‌تواند باعث میگرن در برخی از زنان شود.
تصور می‌شود استروژن بر تنظیم درد و التهاب در مغز تأثیر می‌گذارد و تغییرات در سطح استروژن می‌تواند منجر به تغییر در حساسیت مغز به درد شود.
قرص‌های ضد بارداری و هورمون درمانی جایگزین نیز می‌توانند بر سطح استروژن تأثیر بگذارند و خطر بیماری میگرن را افزایش دهند. درک محرک‌های هورمونی میگرن می‌تواند به زنان کمک کند تا از طریق تغییر سبک زندگی، دارو‌ها و هورمون درمانی، میگرن خود را مدیریت کرده و از آن پیشگیری کنند.
برای درمان میگرن در تهران میتوانید با مطب دکتر هیوا امجدی متخصص مغز و اعصاب به شماره 09057100172 تماس بگیرید.
چه غذا‌هایی باعث بروز یا تشدید میگرن می شوند؟
برخی غذا‌ها می‌توانند باعث تحریک یا تشدید بیماری میگرن در افراد مستعد شوند. خوراکی‌های رایج عبارتند از پنیر‌های کهنه، گوشت‌های فرآوری شده و غذا‌های حاوی مونوسدیم گلوتامات (MSG).
سایر محرک‌های بالقوه عبارتند از شراب قرمز، آبجو، سایر نوشیدنی‌های الکلی، شکلات، کافئین و شیرین‌کننده‌های مصنوعی. حذف وعده‌های غذایی یا روزه‌داری نیز می‌تواند باعث بیماری میگرن در برخی افراد شود.
مهم است که یک دفتر یادداشت غذایی داشته باشید تا محرک‌های بالقوه را ردیابی کنید و در مورد هر گونه نگرانی با پزشک خود صحبت کنید. یک رژیم کم تیرامین، که شامل پرهیز از غذا‌های خاصی است که حاوی اسید آمینه تیرامین است، ممکن است برای برخی از افراد مبتلا به میگرن توصیه شود.
عوامل محیطی و بروز بیماری میگرن
عوامل محیطی می‌توانند در بروز میگرن نقش داشته باشند. برخی از محرک‌ها مانند چراغ‌های روشن یا چشمک‌زن، بو‌های تند، صدا‌های بلند و تغییرات آب و هوا می‌توانند باعث میگرن در برخی افراد شوند.
سایر عوامل محیطی که می‌توانند باعث بیماری میگرن شوند عبارتند از استرس، کمبود خواب و تغییر در روال زندگی، علاوه بر این، برخی از عوامل رژیمی مانند مصرف برخی غذا‌ها و نوشیدنی‌ها مانند شراب قرمز، شکلات و پنیر‌های کهنه، می‌توانند باعث ایجاد میگرن در برخی افراد شوند.
شناسایی و اجتناب از محرک‌های بالقوه می‌تواند به جلوگیری از شروع میگرن کمک کند. مهم است که یک دفترچه یادداشت میگرن داشته باشید تا محرک‌های بالقوه را ردیابی کنید و در مورد هر گونه نگرانی با یک پزشک متخصص صحبت کنید.
نقش کم آبی بدن در ایجاد میگرن
کم آبی بدن می‌تواند نقش مهمی در بروز میگرن داشته باشد. هنگامی که بدن کم آب می‌شود، می‌تواند تغییراتی در مغز و رگ‌های خونی ایجاد کند که می‌تواند باعث میگرن شود.
کم آبی همچنین می‌تواند منجر به کاهش حجم خون و جریان خون به مغز شود و مشکل را تشدید کند، علاوه بر این، کم آبی می‌تواند باعث عدم تعادل الکترولیت شود که می‌تواند بر عملکرد عصب و ماهیچه تأثیر بگذارد و خطر بیماری میگرن را افزایش دهد.
برای جلوگیری از میگرن‌های مرتبط با کم آبی، مهم است که با نوشیدن مقدار زیادی آب و سایر مایعات در طول روز، به خصوص در هوای گرم یا در حین فعالیت بدنی، هیدراته بمانید. پرهیز یا محدود کردن مصرف الکل و کافئین نیز می‌تواند به جلوگیری از کم آبی بدن کمک کند.
دارو‌هایی که باعث بروز میگرن می شوند؟
برخی از دارو‌ها می‌توانند باعث ایجاد بیماری میگرن در افراد مستعد شوند، از جمله دارو‌های گشاد کننده عروق مانند نیتروگلیسیرین که برای درمان آنژین و نارسایی قلبی استفاده می‌شود و دارو‌های ضد بارداری خوراکی که حاوی استروژن و پروژسترون هستند.
سایر دارو‌هایی که می‌توانند باعث میگرن شوند عبارتند از دارو‌های ضد افسردگی، مانند مهار کننده‌های انتخابی باز جذب سروتونین (SSRIs) و ضد افسردگی‌های سه حلقه‌ای و همچنین دارو‌هایی که فشار خون را کاهش می‌دهند مانند مسدود کننده‌های بتا. استفاده بیش از حد از دارو‌های ضد درد، از جمله مسکن‌های بدون نسخه مانند آسپرین و ایبوپروفن، می‌تواند منجر به سردرد‌های برگشتی شود که نوعی میگرن است.
مهم است که با پزشک خود در مورد دارو‌هایی که مصرف می‌کنید و عوارض جانبی بالقوه آنها از جمله پتانسیل آنها برای تحریک میگرن، صحبت کنید.
تأثیر فعالیت بدنی در بروز بیماری میگرن
برخی از تاثیرات فعالیت بدنی در بروز میگرن عبارتند از:
فعالیت بدنی شدید
فعالیت بدنی شدید می‌تواند باعث بیماری میگرن در برخی افراد شود. تصور می‌شود که این به دلیل تغییرات در جریان خون و سطح اکسیژن در بدن باشد.
پزشکان متخصص پیشنهاد می‌کنند همیشه هر گونه فعالیت بدنی را به آرامی و به تدریج با افزایش شدت شروع کنید، همچنین ممکن است هیدراته ماندن و استراحت در صورت نیاز در طول ورزش مفید باشد.
عدم فعالیت بدنی
کمبود فعالیت بدنی نیز می‌تواند باعث میگرن شود. بی‌تحرکی برای مدت طولانی می‌تواند باعث سردرد تنشی شود که می‌تواند منجر به میگرن شود.
متخصصان مغز و اعصاب اغلب انجام ورزش‌های منظم مانند پیاده‌روی، یوگا یا شنا را توصیه می‌کنند. مهم است که به آرامی شروع کنید و به تدریج شدت را افزایش دهید تا از شروع بیماری میگرن جلوگیری کنید.
نقش ژنتیک در ابتلا به میگرن
ژنتیک نقش مهمی در میگرن دارد. تحقیقات نشان داده است که افرادی که سابقه خانوادگی بیماری میگرن دارند بیشتر احتمال دارد آن را تجربه کنند. در واقع داشتن والدین مبتلا به میگرن، خطر ابتلا به میگرن را تا ۴۰% افزایش می‌دهد و ابتلای هر دو والد به میگرن، خطر ابتلا به میگرن را تا 90% افزایش می‌دهد.
یک بخش ارثی در میگرن وجود دارد. ژن‌های خاصی نیز شناسایی شده‌اند که ممکن است در میگرن نقش داشته باشند مانند ژن‌های مربوط به تنظیم رگ‌های خونی و پردازش سیگنال‌های درد. درک اساس ژنتیکی میگرن می‌تواند منجر به درمان‌های بهتر و اقدامات پیشگیرانه برای کسانی شود که از این وضعیت ناتوان کننده رنج می‌برند.
درمان بیماری میگرن با بوتاکس
در حالی که درک و مدیریت محرک‌ها می‌تواند به پیشگیری از بیماری میگرن کمک کند، گاهی اوقات درمان اضافی لازم است. بوتاکس یکی از این گزینه‌های درمانی است. تزریق بوتاکس می‌تواند با مسدود کردن سیگنال‌های عصبی که باعث انقباض عضلانی می‌شوند، به کاهش فراوانی و شدت میگرن کمک کند.
دکتر هیوا امجدی متخصص مغز و اعصاب در تهران، ممکن است درمان بوتاکس را برای بیمارانی که میگرن‌های مزمن را تجربه می‌کنند توصیه کند. درمان بوتاکس شامل چندین تزریق در اطراف سر و گردن است و اثرات آن می‌تواند تا 3 ماه ادامه داشته باشد.
سایر گزینه‌های درمانی برای بیماری میگرن شامل دارو‌هایی مانند تریپتان است که می‌تواند در شروع میگرن برای کمک به کاهش علائم مصرف شود.
دارو‌های ضد التهابی غیراستروئیدی (NSAIDs) و سایر مسکن‌ها نیز می‌توانند برای مدیریت میگرن مؤثر باشند.
تغییرات سبک زندگی مانند ورزش منظم، تکنیک‌های کاهش استرس و اجتناب از محرک‌ها نیز می‌توانند به پیشگیری از میگرن کمک کنند.
درمان های غیر از بوتاکس برای میگرن
چندین درمان دیگر برای میگرن وجود دارد که می‌توانند برای مدیریت علائم مؤثر باشند. در اینجا چند نمونه آورده شده است.
دارو‌ها
انواع مختلفی از دارو‌ها وجود دارند که می‌توانند برای درمان میگرن استفاده شوند، از جمله مسکن‌هایی مانند آسپرین و ایبوپروفن و همچنین دارو‌های تجویزی مانند تریپتان‌ها و ارگوتامین‌ها. این دارو‌ها با هدف قرار دادن جنبه‌های خاصی از فرآیند میگرن، مانند التهاب یا انقباض عروق خونی، عمل می‌کنند.
تغییر سبک زندگی
ایجاد تغییرات خاص در سبک زندگی نیز می‌تواند به مدیریت میگرن کمک کند. این تغییرات شامل مواردی مانند خواب کافی، هیدراته ماندن، اجتناب از محرک‌هایی مانند برخی غذا‌ها و محرک‌های محیطی و مدیریت استرس از طریق تکنیک‌هایی مانند مدیتیشن، ذهن آگاهی یا درمان شناختی-رفتاری است.
مکمل های غذایی
تحقیقات نشان می‌دهند که برخی مکمل‌های غذایی ممکن است برای مدیریت میگرن مفید باشند، به عنوان مثال، مکمل‌های منیزیم، فراوانی و شدت میگرن را در برخی افراد کاهش می‌دهند. سایر مکمل‌هایی که ممکن است مفید باشند عبارتند از ریبوفلاوین (ویتامین B2)، کوآنزیم Q10 و ملاتونین.
تحریک عصبی
برخی افراد ممکن است از درمان‌های تحریک عصبی مانند تحریک مغناطیسی ترانس کرانیال (TMS) یا تحریک عصب پس سری (ONS) بهره‌مند شوند. این درمان‌ها با اعمال تکانه‌های الکتریکی یا مغناطیسی به اعصاب خاصی در سر و گردن عمل می‌کنند که می‌توانند به کاهش علائم میگرن کمک کنند.
طب سوزنی
طب سوزنی یک درمان باستانی چینی است که شامل فرو کردن سوزن‌های نازک در نقاط خاصی از بدن است. برخی از مطالعات نشان می‌دهند که طب سوزنی ممکن است برای کاهش فراوانی و شدت میگرن مؤثر باشد، اگر چه تحقیقات بیشتری برای تأیید اثربخشی آن مورد نیاز است.
توجه به این نکته مهم است که همه درمان‌ها برای همه کارآمد نیستند و ممکن است برای یافتن روش مناسب برای مدیریت میگرن، آزمون و خطا طول بکشد. اگر بیماری میگرن را تجربه می‌کنید، ایده خوبی است که با دکتر هیوا امجدی متخصص مغز و اعصاب مشورت کنید تا در مورد علائم خود صحبت کنید و گزینه‌های درمانی را بررسی کنید.
مرور کلی
بیماری میگرن یک بیماری پیچیده است که می‌تواند توسط عوامل مختلفی ایجاد شود. درک و مدیریت این محرک‌ها می‌تواند به پیشگیری یا کاهش فراوانی و شدت میگرن کمک کند.
دکتر هیوا امجدی در زمینه ردیابی محرک‌ها، مدیریت استرس، خواب کافی، هیدراته ماندن و حفظ یک سبک زندگی سالم به بیماران خود مشاوره تخصصی ارائه می‌دهد.
در برخی موارد، درمان اضافی مانند بوتاکس ممکن است ضروری باشد. اگر میگرن را تجربه می‌کنید، از صحبت با یک متخصص مغز و اعصاب نظیر دکتر هیوا امجدی برای ایجاد یک برنامه درمانی جامع دریغ نکنید. با مدیریت و درمان مناسب، میگرن را می‌توان به طور مؤثر مدیریت کرد و تأثیر آن بر زندگی روزمره را کاهش داد.
بدون دیدگاه